در حین جوشکاری لیزر ، به دلیل تأثیر درجه حرارت بالا در معرض اکسیداسیون بسیار مستعد است

جوشکاری لیزر فرایندی است که در آن مواد با یک پرتو لیزر با چگالی پر انرژی به حالت مذاب گرم می شوند و سپس برای ایجاد یک اتصال دائمی خنک می شوند. با این حال ، محیط دمای بالا که در این فرآیند دخیل است ، خطر اکسیداسیون را نیز به همراه دارد. اکسیداسیون به واکنش مواد با اکسیژن در دماهای بالا برای تولید اکسیدها اشاره دارد که ممکن است کیفیت و عملکرد اتصالات جوش داده شده را کاهش دهد.

در طول جوشکاری لیزر ، درجه حرارت بالا باعث می شود فلز در ناحیه جوش بسیار فعال باشد و به راحتی با اکسیژن اطراف واکنش نشان دهد. به عنوان مثال ، هنگام جوشکاری مواد فولادی ، آهن در دماهای بالا با اکسیژن واکنش نشان می دهد تا اکسیدهای آهن را تشکیل دهد ، معروف به زنگ زدگی. این واکنش اکسیداسیون نه تنها قدرت مفصل جوش داده شده را تضعیف می کند ، بلکه ممکن است منجر به مشکلاتی مانند ترک و خوردگی شود.

برای کاهش تأثیر اکسیداسیون بر جوش لیزر ، برخی از اقدامات را می توان انجام داد. به عنوان مثال ، از گازهای بی اثر مانند آرگون به عنوان گازهای محافظ در طی فرآیند جوش استفاده می شود تا اکسیژن را از تماس با ناحیه جوش جدا کند. علاوه بر این ، با بهینه سازی پارامترهای جوشکاری مانند قدرت لیزر ، سرعت جوشکاری و موقعیت کانونی ، می توان خطر دما و اکسیداسیون در ناحیه جوش را کاهش داد. اجرای این اقدامات باید با توجه به مواد جوشکاری خاص و الزامات فرآیند تنظیم و بهینه سازی شود.

به طور کلی ، اگرچه خطر اکسیداسیون در هنگام جوشکاری لیزر وجود دارد ، با استفاده از اقدامات مناسب و بهینه سازی پارامترهای فرآیند ، تأثیر اکسیداسیون بر کیفیت جوشکاری می تواند به طور مؤثر کنترل شود و از عملکرد و قابلیت اطمینان مفصل جوش داده شده اطمینان حاصل شود.